Kültürlerin  yaşamları farklılaştırmasından bahsedince benim
de aklıma Diyarbakir teftişinden bir anı geldi.
Hayvanlarin kaburgasının  içine pirinç konularak yapılan kaburga
dolması Diyarbakır'ın meşhur yemeğidir. O yüzden hemen her lokantadan
kaburga kemikleri çıkar çöp olarak. Lokantalar ana cadde falan
dinlemeden bunları dışarıya dökerlerdi. Şube müdürüyle laflarken
Diyarbakır sokaklarındaki kirlilikten bahsediyordum, bu yemek
arıklarının caddeye dökülmesine de değindim. "Buralarin kültüründe
yok bu" dedi Müdür, bize komik gelen şiveli de bi konuşması vardı.
Sonra Antakya'nin şehir kültüründen bahsetmeye ve Antakya Harbiye'de
başindan geçen bi olayi anlatmaya başladı; bölgedeki şubelerin
müdürleri Adana'ya toplantıya giderken bizimki de yola erken çıkıp
önce bi Harbiye'yi gezmek istemiş (gezmekten ne kastettiğini

Harbiye'yi bilenler az çok anlarlar:)

Neyse efendim, bu gezinirken elindeki çöpü yere atmış. Oradan bi
vatandaş "utanmiyo musun yaşini başini almış, takim elbise kravat
giymiş adamsın" diye uyarmış bizim müdürü. "Utandım ben de tabii, o
günn bugündür ne zaman elimde bi çöp olsa.." diye devam ederken, dogal
olarak biz "çöp kutusuna atıyorum çöpü" diye bağlamasini bekliyorduk
ama müdürün son sozleri tüm teftiş ekibini gülmekten yerlere yatırdı;
"sağıma soluma bakmadan yere çöp atmıyorum vallah"
Espri olarak söyleseydi de komikti ama daha komik olanı cidden soylemesiydi.

:)

Timur Büyük